La vie spirituelle du chretien. Autor zmierza do ukazania Chrystusa jako centrum życia duchowego, a w ślad za tym do definicji nowego Prawa i charakterystyki jego elementów zarówno pierwszorzędnych – wiary, nadziei, miłości, cnót i darów, modlitwy i ascezy, jak i zewnętrznych – roli sakramentów i liturgii jako narzędzi łaski.
W niniejszej pracy o teologii duchowej autor porusza najpierw główny problem, jaki stanowi współczesny rozłam między moralnością a ascetyką i mistyką, albo w ogóle duchowością – jak wolimy ją dzisiaj nazywać. Przedstawia jego przyczyny i pokazuje, jak można przezwyciężyć ten rozdział, aby w pełny sposób przywrócić duchowość w teologii. Następnie omawia m.in. skrypturystyczne źródła duchowości chrześcijańskiej, pokazując, jak możemy czerpać z nich na nowo pokarm, którego potrzebujemy. Upodobnienie się do Chrystusa jest tutaj tematem głównym, dlatego autor dociera do teologicznego centrum: definicji nowego Prawa, podjętej przez św. Tomasza, która dostarcza „formuły” koniecznej, aby uporządkować między sobą różnorodne elementy duchowości chrześcijańskiej. Autor rozpatruje kwestię wewnętrznej głębi życia kierowanego przez Ducha Świętego oraz Jego związek z doświadczeniem chrześcijańskim. Wykład uzupełni krótki zarys historyczny, proponujący klasyfikację głównych prądów duchowości chrześcijańskiej.
