“Między sierpem i młotem” – trzecia część trylogii Wurmbrandów na temat prześladowań ich rodziny w opanowanej przez komunistów Rumunii – to niezwykła historia narodzin wiary i jej dojrzewania w życiu chłopca, któremu odebrano wszystko. Gdy miał dziewięć lat, aresztowano mu ojca, w dwa lata później matkę. Jednak te bolesne doświadczenia nie zamieniły go w cynicznego młodzieńca, lecz przybliżyły do Chrystusa, w którym odnalazł sens i cel życia.
Wprowadzono mnie do mrocznej sali o kształcie przypominającym tunel
kolejowy, zakończonej ogromną bramą, sięgającą aż do sufitu. W tej bramie
na poziomie oczu było małe zakratowane okienko. Pod okienkiem stał stół, a
po obu stronach stołu siedziało dwóch strażników. Nie pozwalali podejść zbyt
blisko.
Po kilku minutach za kratami pojawiła się twarz. Twarz była wychudzona i
szara. Głowa była ogolona, a odrastające włosy były siwe. Kości policzkowe
były wystające, a oczy wydawały się ogromne.Przypuszczam, ze rozpoznałem go po oczach.
Zacząłem drżeć. Upłynęło siedem lat. Przedtem znałem ojca jako energicznego
mężczyznę, mądrego, kochającego i silnego. Miałem wtedy dziewięć lat, teraz
zaś szesnaście.
Mihai, wiesz, że w więzieniu nie miałem Biblii. Zapomniałem, co ona mówi. Zapomniałem o całej mojej teologii. Jednak, co do następujących rzeczy mam całkowitą pewność: Po pierwsze, istnieje żywy Bóg, który jest naszym kochającym Ojcem. Po drugie, Jezus Chrystus jest Zbawicielem i Oblubieńcem naszych dusz. Po trzecie, Duch Święty działa w nas, czyniąc nas coraz bardziej podobnymi do Chrystusa. Po czwarte, z całą pewnością istnieje życie wieczne. I na koniec, miłość to najlepszy sposób na życie. Oto, czego nauczyłem się w więzieniu.
